เรียงความเรื่อง วัฒนธรรมของเรา
วัฒนธรรม คือ ลักษณะที่แสดงถึงความเจริญงอกงาม
ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ความกลมเกลียวก้าวหน้าของชาติ และศีลธรรมอันดีของประชาชนและวัฒนธรรมเป็นวิถีแห่งชีวิตของมนุษย์ในส่วนร่วมที่ถ่ายทอดกันได้
เรียนกันได้ เอาอย่างกันได้ วัฒนธรรมจึงเป็นผลผลิตของส่วนร่วมที่มนุษย์ได้เรียนรู้กัน
วัฒนธรรมในแต่ละท้องถิ่นอาจจะมีความแตกต่างกันหรือในบางท้องถิ่นอาจจะคล้ายคลึงกันมีการผสมผสานกันเพราะโดยธรรมชาติแล้วมนุษย์มีการติดต่อกับโลกภายนอกต่างกลุ่มต่างชาติพันธุ์ต่างศาสนา
วัฒนธรรมย่อมมีการรับและการถ่ายทอดซึ่งกันและกันจึงก่อให้เกิดความหลากหลายทางวัฒนธรรมวัฒนธรรมของเราคืออาหารสถานที่ท่องเที่ยวภาษาในการสื่อสารและประเพณีต่างๆวัฒนธรรมด้านอาหารคือ
อาหารพื้นบ้านของเรามีรสชาติโดด เด่นเป็นเอกลักษณ์
และอาหารพื้นบ้านของเราทั่วไป มีลักษณะผสมผสานระหว่าง
อาหารไทยพื้นบ้านกับอาหารอินเดียใต้ เช่น น้ำบูดูเป็นน้ำที่หมักจากปลา
แล้วนำมาเคี่ยวปรุงรสให้ออกเค็มๆ หวานๆ
นับเป็นอาหารที่ขาดไม่ได้ของชาวไทยมุสลิมทะเลสดผสมกับเม็ดเกลือ ส่วนใหญ่เข้ารับประทานกับข้าวยำและมีความคล้ายคลึงกับอาหารมาเลเซียและด้วยสภาพภูมิศาสตร์อยู่ติดทะเลทั้งสองด้านมีอาหารทะเลอุดมสมบูรณ์แต่สภาพอากาศร้อนชื้นฝนตกตลอดปี
อาหารประเภทแกงและเครื่องจิ้มจึงมีรสจัดช่วยให้ร่างกายอบอุ่นป้องกันการเจ็บป่วยได้อีกด้วยผักแกล้มนี้เป็นผักเพื่อช่วยบรรเทาความเผ็ดและเพื่อชูรสอาหารอาหารท้องถิ่นยังนิยมใส่ขมิ้นในอาหารนิยมรับประทานขนมจีนรองจากข้าวใส่เคยหรือกะปิเป็นเครื่องปรุงรสอาหารชาวไทยมุสลิมนิยมรับประทานกันและวัฒนธรรมด้านการท่องเที่ยวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะคือทะเลและน้ำตกที่อุดมสมบูรณ์สถานที่ท่องเที่ยวชมมัสยิดหรือวัดและสถานที่โบราณต่างๆทำให้มีคนที่ต่างภาษาต่างวัฒนธรรมอย่างหลากหลายเดินทางเข้ามาบ้านเรามีทั้งชาว
พุทธ ชาวมุสลิม ต่างเชื้อชาติกัน เช่น คนไทย คนจีน และผู้ที่มีเชื้อสายมาเลย์
รวมทั้ง ชาวเมืองวัฒนธรรมของเราจึงมีรูปแบบอันเป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันในแต่ละพื้นที่
ดังนั้นบ้านเราจึงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจเพราะมีภูมิศาสตร์ที่งดงามมีชายฝั่งทะเลและมีวัฒนธรรมหรือการดำรงชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์วัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับประเพณีคือประเพณีชักพระเป็นประเพณีท้องถิ่นเป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับความศรัทธาในพระพุทธศาสนาและวิถีชีวิตชาวใต้ที่มีความผูกพันกับน้ำประเพณีชักพระหรือลากพระจัดขึ้นในช่วงออกพรรษาโดยเฉพาะในวันแรม 1 ค่ำ เดือน 11 ด้วยความเชื่อว่าเป็นวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จกลับจากสวรรค์ชั้นดาว
ดึงลงมายังโลกมนุษย์จึงมีการจัดงานเพื่อแสดงความยินดีประชาชนจึงอัญเชิญพระพุทธองค์ขึ้นประทับบนบุษบกที่จัดเตรียมไว้
แล้วแห่แหนไปยังที่ประทับส่วนใหญ่จะเป็นการจัดขบวนทางเรือแต่บริเวณใดที่ห่างไกลแม่น้ำก็จะจัดพิธีทางบกและวัฒนธรรมของการใช้ภาษาในการสื่อสารที่มีความต่างๆกันและเป็นคนนับถือต่างสาสนากัน
ปัจจุบันนี้ทุกคนก็ยังรักษาวัฒนธรรมของตนอย่างดีและรักวัฒนธรรมของตนที่ตนกำเนิดและหนูหวังว่าต่อไปนี้วัฒนธรรมของเราก็จะเติบได้กว้างขว้างขึ้นและมีความสมบูรณ์และมีความก้าวหน้าในเรื่องต่างๆของวัฒนธรรมวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่สร้างประเทศชาติให้ดีขึ้นและสร้างอนาคตของลูกหลานในวันข้างหน้า
ชื่อด.ญ ปาซีละห์ เต๊ะเด็ง ชั้น
ม.2
เยี่ยมค่ะ
ตอบลบแต่การใช้คำยังเปลืองอยู่น่ะค่ะ