วันพฤหัสบดีที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2557
วันจันทร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2557
วันอังคารที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2557
เรียงความเรื่อง วัฒนธรรมของเรา
วัฒนธรรม คือ ลักษณะที่แสดงถึงความเจริญงอกงาม
ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ความกลมเกลียวก้าวหน้าของชาติ และศีลธรรมอันดีของประชาชนและวัฒนธรรมเป็นวิถีแห่งชีวิตของมนุษย์ในส่วนร่วมที่ถ่ายทอดกันได้
เรียนกันได้ เอาอย่างกันได้ วัฒนธรรมจึงเป็นผลผลิตของส่วนร่วมที่มนุษย์ได้เรียนรู้กัน
วัฒนธรรมในแต่ละท้องถิ่นอาจจะมีความแตกต่างกันหรือในบางท้องถิ่นอาจจะคล้ายคลึงกันมีการผสมผสานกันเพราะโดยธรรมชาติแล้วมนุษย์มีการติดต่อกับโลกภายนอกต่างกลุ่มต่างชาติพันธุ์ต่างศาสนา
วัฒนธรรมย่อมมีการรับและการถ่ายทอดซึ่งกันและกันจึงก่อให้เกิดความหลากหลายทางวัฒนธรรมวัฒนธรรมของเราคืออาหารสถานที่ท่องเที่ยวภาษาในการสื่อสารและประเพณีต่างๆวัฒนธรรมด้านอาหารคือ
อาหารพื้นบ้านของเรามีรสชาติโดด เด่นเป็นเอกลักษณ์
และอาหารพื้นบ้านของเราทั่วไป มีลักษณะผสมผสานระหว่าง
อาหารไทยพื้นบ้านกับอาหารอินเดียใต้ เช่น น้ำบูดูเป็นน้ำที่หมักจากปลา
แล้วนำมาเคี่ยวปรุงรสให้ออกเค็มๆ หวานๆ
นับเป็นอาหารที่ขาดไม่ได้ของชาวไทยมุสลิมทะเลสดผสมกับเม็ดเกลือ ส่วนใหญ่เข้ารับประทานกับข้าวยำและมีความคล้ายคลึงกับอาหารมาเลเซียและด้วยสภาพภูมิศาสตร์อยู่ติดทะเลทั้งสองด้านมีอาหารทะเลอุดมสมบูรณ์แต่สภาพอากาศร้อนชื้นฝนตกตลอดปี
อาหารประเภทแกงและเครื่องจิ้มจึงมีรสจัดช่วยให้ร่างกายอบอุ่นป้องกันการเจ็บป่วยได้อีกด้วยผักแกล้มนี้เป็นผักเพื่อช่วยบรรเทาความเผ็ดและเพื่อชูรสอาหารอาหารท้องถิ่นยังนิยมใส่ขมิ้นในอาหารนิยมรับประทานขนมจีนรองจากข้าวใส่เคยหรือกะปิเป็นเครื่องปรุงรสอาหารชาวไทยมุสลิมนิยมรับประทานกันและวัฒนธรรมด้านการท่องเที่ยวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะคือทะเลและน้ำตกที่อุดมสมบูรณ์สถานที่ท่องเที่ยวชมมัสยิดหรือวัดและสถานที่โบราณต่างๆทำให้มีคนที่ต่างภาษาต่างวัฒนธรรมอย่างหลากหลายเดินทางเข้ามาบ้านเรามีทั้งชาว
พุทธ ชาวมุสลิม ต่างเชื้อชาติกัน เช่น คนไทย คนจีน และผู้ที่มีเชื้อสายมาเลย์
รวมทั้ง ชาวเมืองวัฒนธรรมของเราจึงมีรูปแบบอันเป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันในแต่ละพื้นที่
ดังนั้นบ้านเราจึงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจเพราะมีภูมิศาสตร์ที่งดงามมีชายฝั่งทะเลและมีวัฒนธรรมหรือการดำรงชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์วัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับประเพณีคือประเพณีชักพระเป็นประเพณีท้องถิ่นเป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับความศรัทธาในพระพุทธศาสนาและวิถีชีวิตชาวใต้ที่มีความผูกพันกับน้ำประเพณีชักพระหรือลากพระจัดขึ้นในช่วงออกพรรษาโดยเฉพาะในวันแรม 1 ค่ำ เดือน 11 ด้วยความเชื่อว่าเป็นวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จกลับจากสวรรค์ชั้นดาว
ดึงลงมายังโลกมนุษย์จึงมีการจัดงานเพื่อแสดงความยินดีประชาชนจึงอัญเชิญพระพุทธองค์ขึ้นประทับบนบุษบกที่จัดเตรียมไว้
แล้วแห่แหนไปยังที่ประทับส่วนใหญ่จะเป็นการจัดขบวนทางเรือแต่บริเวณใดที่ห่างไกลแม่น้ำก็จะจัดพิธีทางบกและวัฒนธรรมของการใช้ภาษาในการสื่อสารที่มีความต่างๆกันและเป็นคนนับถือต่างสาสนากัน
ปัจจุบันนี้ทุกคนก็ยังรักษาวัฒนธรรมของตนอย่างดีและรักวัฒนธรรมของตนที่ตนกำเนิดและหนูหวังว่าต่อไปนี้วัฒนธรรมของเราก็จะเติบได้กว้างขว้างขึ้นและมีความสมบูรณ์และมีความก้าวหน้าในเรื่องต่างๆของวัฒนธรรมวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่สร้างประเทศชาติให้ดีขึ้นและสร้างอนาคตของลูกหลานในวันข้างหน้า
ชื่อด.ญ ปาซีละห์ เต๊ะเด็ง ชั้น
ม.2
เรียงความเรื่องวัฒนธรรมของเรา
คำว่า
วัฒนธรรม มาจากคำสองคำ คำว่า “วัฒน” จากคำคำศัพท์
“วฑฒน” ในภาษาบาลี หมายถึงความเจริญส่วนคำว่า ธรรม
มาจากคำศัพท์ “ธรม” ในภาษา “สันสฤต” หมายถึงความดี
เมื่อนำสองคำมารวมกันจึงได้คำว่า
วัฒนธรรม หมายถึง ความดีอันจะก่อให้เกิดความงอกงามที่เป็นระเบียบเรียบร้อย
และวัฒนธรรมโดยทั่วไปหมายถึงรูปแบบของกิจกรรมมนุษย์และโครงสร้างเชิงสัญลักษณ์ที่ทำให้กิจกรรมนั้นเด่นชัดและมีความสำคัญ วิถีการดำเนินชีวิตซึ่งพฤติกรรมและสิ่งที่คนในหมู่ผลิตสร้างขึ้นด้วยการเรียนรู้จากกันและกัน และร่วมใช้อยู่ในหมู่พวกของตน
วัฒนธรรมในแต่ละท้องถิ่นอาจมีความแตกต่างกัน หรือในบางท้องถิ่น อาจคล้ายคลึงกัน มีการผสมผสานกัน เพราะโดยธรรมชาติแล้วมนุษย์มีการติดต่อกับโลกภายนอก ต่างกลุ่ม
ต่างชาติพันธ์ ต่างศาสนา จึงก่อให้เกิดความหลากหลายทางวัฒนธรรม สามารถแสดงออกผ่าน ดนตรี
วรรณกรรม จิตรกรรม ประติมากรรม
การละครและภาพยนตร์
แม้บางครั้งอาจจะมีผู้กล่าวว่าวัฒนธรรมคือเรื่องที่ว่าด้วยการบริโภคและสินค้าบริโภค เช่น
วัฒนธรรมระดับสูง
วัฒนธรรมระดับต่ำ
วัฒนธรรมพื้นบ้าน
หรือวัฒนธรรมนิยม เป็นต้น แต่โดยทั่วไปมักกล่าวถึงวัฒนธรรมว่า มิได้เป็นเพียงสินค้าบริโภค แต่หมายรวมถึง
กระบวนการในการผลิตสินค้าและการให้ความหมายแก่สินค้านั้นๆ ด้วย
ทั้งยังรวมไปถึงความสัมพันธ์ทางสังคมและแนวการปฏิบัติที่ทำให้วัตถุและกระบวนการผลิตหลอมรวมอยู่ด้วยกัน
ในสายตาของนักมนุษย์วิทยาจึงรวมไปถึงเทคโนโลยี ศิลปะ
วิทยาศาสตร์รวมทั้งระบบศีลธรรมและส่วนวัฒนธรรมเกี่ยวกับอาหารพื้นบ้านภาคใต้มีรสชาติโดด เด่นเป็นเอกลักษณ์ เฉพาะเนื่องจากดินแดนภาคใต้เคยเป็นศูนย์กลางการเดินเรือค้าขายของพ่อค้าจากอินเดีย
จีนและชวาในอดีตทำให้วัฒนธรรมของชาวต่างชาติ
โดยเฉพาะอินเดียใต้ซึ่งเป็นต้นตำรับในการใช้เครื่องเทศปรุงอาหารได้ข้ามามีอิทธิพลอย่างมากและอาหารพื้นบ้านภาคใต้ทั่วไป
มีลักษณะผสมผสานระหว่างอาหารไทยพื้นบ้านกับอาหารอินเดียใต้ เช่น น้ำบูดู
ซึ่งได้มาจากการหมักปลาทะเลสดผสมกับเม็ดเกลือ และมีความคล้ายคลึงกับอาหารมาเลเซีย
อาหารภาคใต้จึงมีรสชาติเผ็ดมากกว่าภาคอื่นๆ และด้วยสภาพภูมิศาสตร์อยู่ติดทะเลทั้งสองด้าน มีอาหารทะเลอุดมสมบูรณ์ แต่สภาพอากาศร้อนชื้นฝนตกตลอดปี อาหารประเภทแกงและเครื่องจิ้ม
จึงมีรสจัดช่วยให้ร่างกายอบอุ่นป้องกันการเจ็บป่วยได้อีกด้วยและส่วนการกินลักษณะเด่นของการรับประทานอาหารของชาวภาคใต้ คือ
มีผักสารพัดชนิดเป็นผักจิ้มหรือผักแกล้มในการรับประทานอาหารทุกมื้อ ภาษาท้องถิ่นเรียกว่า “ผักเหนาะ”
อาหารปักษ์ใต้จะเป็นอาหารที่อร่อย
น่าลิ้มลอง
แต่สิ่งหนึ่งที่ประทับใจผู้คน
คือความเผ็ดร้อนของรสชาติอาหารผู้คนนิยมรสอาหารที่เผ็ดจัด เค็ม
เปรี้ยว แต่ไม่นิยมรสหวาน รสเผ็ดของอาหารปักษ์ใต้ และวัฒนธรรมเกี่ยวกับดนตรีพื้นบ้านภาคใต้ได้รัอิทธิพลมาจากดินแดนใกล้เคียงหลายเชื้อชาติ จนเกิดผสมผสานเป็นเอกลักษณ์เฉพาะที่แตกต่างจากภาคอื่นๆ โดยเฉพาะเน้นเรื่องลีลาที่เร่งเร้า หนักแน่น เป็นต้น เพลงพื้นบ้านเกิดจากชาวบ้านเป็นผู้สร้างบทเพลง เป็นต้น
วัฒนธรรมปัจจุบันไม่มีประเทศชาติใดที่มีวัฒนธรรมบริสุทธิ์อย่างแท้จริง แต่มีวัฒนธรรมที่มีพื้นฐานมาจากความรู้ประสบการณ์ที่สังคมตกทอดมา และจากวัฒนธรรมแหล่งอื่นที่เข้ามากับภูมิภาคอื่น เช่น
การค้าขาย การย้ายถิ่นฐาน การสื่อสารมวลชนและศาสนา การประกอบอาชีพอีกทั้งระบบความเชื่อ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องศาสนามีบทบาทในวัฒนธรรมในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติโดยตลอด
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)